Geotekstylia definiuje się jako przepuszczalne geosyntetyki zgodnie z normą krajową „GB/T 50290-2014 Specyfikacje techniczne dotyczące zastosowań geosyntetyków”. Według różnych metod produkcji można go podzielić na geowłókninę tkaną i geowłókninę. Wśród nich znajdują się geotekstylia tkane, utkane z przędz włóknistych lub włókien ciągłych ułożonych w określonym kierunku. Geowłóknina to cienka podkładka wykonana z krótkich włókien lub włókienek ułożonych losowo lub zorientowanych oraz geowłóknina utworzona przez wiązanie mechaniczne i wiązanie termiczne lub wiązanie chemiczne.
Geotekstylia są zdefiniowane zgodnie z normą krajową „GB/T 13759-2009 Terminy i definicje dotyczące geosyntetyków” jako: płaski, filtrowalny rodzaj stosowany w kontakcie z glebą i (lub) innymi materiałami w inżynierii skalnej i inżynierii lądowej. Materiał tekstylny składający się z polimery (naturalne lub syntetyczne), które mogą być tkane, dziane lub włókninowe. Wśród nich: geowłóknina tkana to geowłóknina złożona z dwóch lub więcej zestawów przędz, włókien, pasków lub innych elementów, zwykle splecionych pionowo. Geowłóknina to geowłóknina wykonana ze zorientowanych lub losowo zorientowanych włókien, włókien, pasków lub innych składników poprzez konsolidację mechaniczną, wiązanie termiczne i/lub wiązanie chemiczne.
Z powyższych dwóch definicji wynika, że geotekstylia można uznać za geotekstylia (to znaczy geotekstylia tkane to geotekstylia tkane, a geotekstylia włókninowe to geowłókniny włókninowe).
Czas publikacji: 29 grudnia 2021 r